„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”.
Dlaczego pada tutaj słowo „stworzenie”? Koroną dzieła stworzenia jest człowiek. On też popsuł przez grzech to dzieło. Dlatego tylko on może być adresatem Ewangelii. Jest tutaj ukryta myśl, że dwa podstawowe dzieła Boże, dwie Jego największe akcje, czyli stworzenie i zbawienie, są jednością. Głoszenie Ewangelii jest odnowieniem dzieła stworzenia. Stworzyciel jest zarazem Zbawicielem. „Bóg rzekł i stało się…”. Tak było na początku. Ewangelia niesie nie tylko opowiadanie o Jezusie, o zasadach moralnych, ale daje moc odnowienia stworzenia zepsutego przez grzech. To słowo zbawienia. Ci, którzy mają zanosić je na cały świat, nie są ideologami, filozofami, politykami, oratorami. Oni mają być tylko „pasem transmisyjnym”, mają być zwiastunami, przekazicielami Dobrej Nowiny. Greckie słowo „keryks” (głosiciel) oznacza herolda, kogoś, kto przemawia w imieniu władcy. Stąd słowo „kerygmat”, oznaczające takie przepowiadanie, które stawia przed słuchaczami żywego Jezusa i skłania do decyzji „za” lub „przeciw”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz