Jubileusz ks. Benona

Ks. Benon Hojeński SDS przeżywa jubileusz 45 lat kapłaństwa!

W poniedziałek 16 czerwca 2014 roku uroczystą Eucharystię w kościele św. Judy Tadeusza i św. Antoniego Padewskiego w Obornikach Śl, dziękując panu Bogu za 45 lat kapłaństwa,

odprawił ks. Benon Hojeński - były proboszcz naszej wspólnoty parafialnej .

Wspólnie z ks. Benonem modlili się w kościele pw. JTiAP podczas Mszy Św. wierni z obu naszych parafii i księża z dziekanem dekanatu Brzeg Dolny ks. Józefem Lubczyńskim. Z tej okazji przedstawiciele redakcji „Naszej Parafii” zadali jubilatowi kilka pytań.

Nasza Parafia. Ksiądz przeżywa wspaniały jubileusz 45-lecia kapłaństwa. Jak ksiądz wspomina czas dojrzewania swojego powołania. Czy zaistniał jakiś szczególny moment w życiu księdza, który by świadczył o inicjatywie Pana Boga w tym zakresie?

Ks. Benon Hojeński. Osobiście nie przypominam sobie jakiegoś jednego, szczególnego momentu w czasie mojego wzrastania, który można uznać za interwencję Pana Boga. Do podjęcia decyzji zostania kapłanem Pan Bóg uzdalniał mnie już od samego chrztu św. Pamiętam, iż zawsze w domu rodzinnym żyliśmy wg zasad wiary katolickiej. Wzorem byli zawsze rodzice. Już jako kilkuletni chłopiec posługiwałem księdzu w rodzinnej parafii w Krzyżownikach ( gm. Rychtal) w powiecie Kępno jako ministrant. Był też czas, już jako młody chłopiec, gdy zastępowałem kościelnego dzwoniąc na Anioł Pański oraz byłem także odpowiedzialnym za zamykanie budynku kościoła w czasie wolnym od nabożeństw. W czasie posługi ministranckiej rodziło się moje powołanie wzmacniane świadectwem rodziców i samego proboszcza.

NP. Życie kapłańskie a szczególnie życie zakonne związane jest z pełnieniem pewnych funkcji, urzędów w Kościele, we wspólnocie zakonnej. Czy może ksiądz przybliżyć czytelnikom NP do jakich posług Pan Bóg go powoływał w Kościele?

Ks. B.H. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie, świecenia kapłańskie przyjąłem z rąk ks.bp. Herberta Bednorza – ordynariusza katowickiego 14 czerwca 1969 roku a Mszę Św. prymicyjną odprawiłem 22 czerwca 1969 w kościele parafialnym pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Rychtalu. Moim marzeniem było pracować w duszpasterstwie, w parafii, bezpośrednio wśród ludzi. Marzenia moje Pan Bóg pozwolił mi realizować pracując w parafiach rozsianych po całej Polsce.

Pracując jako duszpasterz uczyłem jednocześnie, początkowo w salkach katechetycznych a później w szkołach, religii dzieci i młodzież. I tak Pan Bóg dał mi pracować z woli przełożonych zakonnych w Krakowie i Katowicach, w Liszkach k/Krakowa i w Trzebinii, w Bielsku Białej i Mikołowie, w Piastowie k/Warszawy i w Widuchowej nad Odrą k/Szczecina, w Warszawie na Mokotowie i w Więciórce k/Myślenic by w końcu objąć funkcję proboszcza w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Bagnie. Tam pracowałem przez 13 lat. Na mocy dekretu Prowincjała Salwatorianów ks. Piotra Filasa w roku 2011 zostałem skierowany do duszpasterskiej służby wobec współbraci w kapłaństwie i posługi wobec wiernych do parafii św. Judy Tadeusza i św. Antoniego z Padwy w Obornikach Śląskich.

NP. Myślimy, że wszystkie pełnione funkcje przynosiły księdzu radość ale są takie, które przynosiły szczególną satysfakcję. Pytanie nasze brzmi: - Które?

Ks. B.H. Zgadza się. Wszystkie pełnione funkcje w Kościele, już jako kapłan, zawsze przynosiły mi wielką radość. Wszystkie obowiązki starałem się wykonywać sumiennie wobec Pana Boga, moich przełożonych i wiernych. Nie widzę, by jakieś zajęcia przynosiły mi szczególną satysfakcję. Z każdej dotychczasowej posługi jestem zadowolony i usatysfakcjonowany, szczególnie, gdy widziałem zadowolenie wśród wiernych przydzielonych pod moją opiekę duszpasterską.

NP. Często z ust naszych księży proboszczów słyszymy przy wymienianiu imienia i nazwiska księdza również tytuł „superior”. Proszę przybliżyć czytelnikom NP z czym jest związana posługa superiora we wspólnocie zakonnej.

Ks. B.H. Salwatorianie pracujący w poszczególnych krajach tworzą tak zwane prowincje. Ich przełożeni to prowincjałowie, którzy są wybierani przez członków danej prowincji. W ramach prowincji funkcjonują wspólnoty. Każda wspólnota ma swojego superiora i ekonoma, którzy są mianowani przez prowincjała. Superior jest przełożonym wspólnoty, a ekonom zarządza jej dobrami materialnymi. W większych wspólnotach prowincjał mianuje spośród jej członków konsultorów, którzy wspierają superiora w zarządzaniu. Ja obecnie pełnię funkcję superiora we wspólnocie księży salwatorianów pracujących w parafii JTiAP w Obornikach Śl.

NP. Całe życie kapłańskie przypadło księdzu na czas wdrażania postanowień Soboru Watykańskiego II - mija bowiem czas 50 lat od jego zakończenia. Jak ksiądz wspomina ten czas i co wg księdza w czasie tak różnorodnej pracy duszpasterskiej sprawiało największy problem związany z wdrażaniem poszczególnych zmian w Kościele posoborowym?

Ks. B.H. Osobiście sakrament kapłaństwa przyjąłem już po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. W czasie studiów w seminarium już jako klerycy byliśmy przygotowywani do pracy duszpasterskiej wg dokumentów soborowych. Pamiętam, że ówczesny prymas ks. Kard. Stefan Wyszyński zalecał, by postanowienia soborowe wdrażać z rozwagą i nie pochopnie. Tak też my wszyscy duchowni do tych zaleceń stosowaliśmy się. Ja osobiście podczas całej mojej pracy duszpasterskiej nie odczułem, że jakiś problem z wdrażaniem poszczególnych zmian w Kościele posoborowym sprawia mi trudności czy problemy.

NP. Dziękujemy serdecznie za rozmowę! Gratulujemy księdzu tak pięknego jubileuszu 45 lat kapłaństwa. Jednocześnie życzymy błogosławieństwa Bożego na każdy kolejny dzień pracy duszpasterskiej w naszych parafiach oraz radości płynącej z posługi wiernym w sakramentach świętych a szczególnie w sprawowaniu Eucharystii i Sakramentu Pojednania!

Szczęść Boże!

„Naszą Parafię” reprezentowali:

Alina Gołecka

i Zbigniew Stachurski