"Dopóki żyje na świecie choćby jeden człowiek, który nie zna Jezusa Chrystusa nie wolno Ci spocząć" bł. Franciszek od Krzyża, Założyciel Salwatorianów

niedziela

III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

„Czyż myślicie, że byli większymi grzesznikami…” Wciąż słyszymy o ludziach, którzy giną w gwałtowny sposób. W zamachach terrorystycznych, wypadkach lub na skutek klęsk żywiołowych.

Nagła śmierć większej liczby osób bez ostrzeżenia, w połowie zdania w kawiarni czy podczas obmyślania planu dnia w drodze do pracy – to przemawia do wyobraźni. Nieraz budzi przerażenie, strach. Dlaczego zginęli właśnie oni? Przecież to mogłem być ja… Często także pada pytanie, zadawane zwłaszcza przez niewierzących, czemu Bóg na to pozwala. Pan Jezus podejmuje temat. Podkreśla, że sytuacje nagłej śmierci nie są karą za grzechy. Są raczej znakiem dla nas, żyjących. Wezwaniem do nawrócenia i pokuty. Do liczenia się z tym, że mój czas jest policzony i dlatego nie powinienem odkładać decyzji o zmianie życia na bliżej nieokreśloną przyszłość. Myśl o śmierci skłania do odpowiedzialności za życie, za każdy dzień, każdą chwilę.
 
 
 
 

II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

„Wyszedł na górę, aby się modlić”.
Tylko ewangelista Łukasz zwraca uwagę na ten szczegół, a mianowicie, że przemienienie miało miejsce podczas modlitwy. „Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił…”. Jezus modli się jako człowiek i jako odwieczny Syn Ojca. Odsłania się tutaj coś z tajemnicy Boga w Trójcy. Jezus chce nas wprowadzić w tę intymną relację miłości, która jest w samym Bogu. Sednem życia osobowego nie jest samotność, ale więź, odniesienie, związek, spotkanie, rozmowa z Innym. Bycie razem, bycie ze sobą i dla siebie. Twarz człowieka zwrócona ku Bogu zaczyna się odmieniać, świeci jakimś nieziemskim światłem. W Wielkim Poście mamy odkryć potęgę modlitwy. Czy zwróciliście uwagę na twarze ludzi rozmodlonych? Święty Jan Paweł II czy mała Tereska – klasyka. Ale na przykład zakonnice. Mam w pamięci wzrok pewnej karmelitanki. W jej oczach był blask, ale też jakaś pokora, skromność, mądrość i niewinność zarazem. Coś z dziecka. Kiedy się modlimy, stajemy się dziećmi Ojca. Jezus, odwieczne Dziecko, uczy nas dziecięcości. Nie w znaczeniu niedojrzałości, ale relacji do Boga, w której są zależność, bliskość, ciepło, bezpieczeństwo.
 
 
 

I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

„Był kuszony przez diabła”. Na początku Wielkiego Postu patrzymy na Jezusa, który przeżywa swoje „rekolekcje” – czas modlitwy, postu, walki duchowej.
Podczas chrztu w Jordanie Chrystus zanurzył się w rzekę ludzkich grzechów. Teraz wstępuje w świat, który jest polem walki dobra ze złem. Doświadcza pokus jak każdy człowiek. Zresztą był kuszony nie tylko 40 dni na pustyni, ale aż do śmierci na krzyżu. „Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu” (Hbr 4,15). Jezus został poddany próbie, aby nam, słabym, dodać sił w naszych zmaganiach. Jego zwycięstwo staje się naszym zwycięstwem, jeśli jesteśmy z Nim zjednoczeni.
 
 
 

czwartek

CZWARTKOWE KATECHEZY

Zapraszamy na CZWARTKOWE KATECHEZY WROCŁAWSKIE do bazyliki garnizonowej pw. Św. Elżbiety przy wrocławskim Rynku. Katechezy odbywać się będą - począwszy od 11 lutego - w każdy czwartek o godz. 19.00 i połączone będą z adoracją Najświętszego Sakramentu prowadzoną przez wspólnoty ewangelizacyjne.
Katechezy podejmować będą tematy małżeństwa, rodziny, miłości, wychowania i wygłoszone zostaną przez: ks. Stanisława Orzechowskiego, o. Leona Knabita, Jacka Pulikowskiego, s. Małgorzatę Chmielewską, ks. Marka Dziewieckiego i o. Ksawerego Knotza.
Program

środa

Leszek Żebrowski w Bagnie!

ZAPROSZENIE
Parafia w Bagnie serdecznie zaprasza na spotkanie z panem Leszkiem Żebrowskim, historykiem i publicystą, na temat: „Żołnierze Wyklęci”. Spotkanie to odbędzie się dnia 13 lutego (tj. sobota) 2016 roku w salce katechetycznej w Osolinie, o godz. 15.00
Pan Leszek Żebrowski jest wybitnym znawcą tematyki dotyczącej Narodowych Sił Zbrojnych, Podziemia Niepodległościowego i historii najnowszej. Po spotkaniu możliwość zakupienia książek.

Ks. Jerzy Morański SDS

ŚRODA POPIELCOWA

Zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty, celebrowany w Środę Popielcową, znany jest w wielu kulturach i tradycjach, m.in. w starożytnym Egipcie, u Arabów i w Grecji. W liturgii pojawił się on w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W 1091 r. papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. W tym też czasie ustalono, że popiół do posypywania głów wiernych ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.
W Środę Popielcową - zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego - obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden - do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście - osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60. roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych natomiast obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny).
 

niedziela

V NIEDZIELA ZWYKŁA

„Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona”. Jezus zamienia na moment łódź Szymona w ambonę i naucza tłumy.

Potem zwraca się tylko w stronę rybaka, zdołowanego nieudanym nocnym połowem. W każdym powołaniu istotny jest ów moment zwrócenia się Chrystusa osobiście do człowieka. Kiedy słucham Go w tłumie, mogę próbować ukryć się wśród innych. Ale kiedy mówi już tylko do mnie, po imieniu, nie ucieknę. Muszę podjąć decyzję. Nie można tylko posłuchać i wzruszyć ramionami. Bóg swoją miłością wydobywa mnie z tła, spośród innych. Staję w centrum Jego zainteresowania, Jego miłości. Chce czegoś ode mnie. Przychodzi z pewnym pomysłem na moje życie.
 
 

wtorek

ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO

Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.
Kościół wszystkim ważniejszym wydarzeniom z życia Chrystusa daje w liturgii szczególnie uroczysty charakter. Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.
Tradycyjnie dzisiejszy dzień nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. W ten sposób uwypukla się fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni. Obchodom towarzyszyła procesja ze świecami. W czasie Ofiarowania starzec Symeon wziął na ręce swoje Pana Jezusa i wypowiedział prorocze słowa: "Światłość na oświecenie pogan i na chwałę Izraela" (Łk 2, 32). 



DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO

W 1997 r. Jan Paweł II właśnie w to święto ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Matka Najświętsza ofiaruje Panu Bogu największy Dar, jaki otrzymała - Syna, Jezusa Chrystusa, a tym samym składa w ofierze siebie. Podobną ofiarę, z siebie samych w miłości do Chrystusa, składają osoby konsekrowane. Podkreślił to Jan Paweł II, mówiąc: "Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie, poprzez rady ewangeliczne «charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo»" (Vita consecrata, nr 1).